JERZY PIOTROWICZ (1943-1999)

Urodził się w Przedświcie pod Ostrowią Mazowiecką. Studiował malarstwo na PWSSP w Poznaniu. Obronił dyplom w pracowni grafiki prof. Tadeusza Jackowskiego w 1972 roku.
Uprawiał malarstwo, grafikę i rysunek. Prace artysty znajdują się w zbiorach muzealnych (Muzea Narodowe w Krakowie i Poznaniu) i w wielu prywatnych kolekcjach w kraju i za granicą. W swoich pracach poruszał wiele tematów, z czego najważniejsze są cykle poświęcone motywom biblijnym, tradycji malarskiej oraz jej wielkim mistrzom.

Korzystał z różnych technik malarskich i graficznych samemu mając świadomość roli tradycji dla kształtu sztuki współczesnej, ale przede wszystkim dla niego samego. W swoich pracach często nawiązywał dialog z wielkimi mistrzami sztuki składając im hołd i podziękowanie samemu oddalając się od teraźniejszości.

Był artystą z wyboru samotnym, zbuntowanym wobec pozbawionej fundamentów sztuki nowej. Wierzył w siłę wyobraźni i prawdy zawartej w ekspresyjnym geście malarskim. Nigdy nie porzucił przekonania o autentyczności sztuki pochodzącej na równi z duszy i ciała artysty. Jego postawa stała się równie wyraźnym obrazem jak te malowane w jego pracowni.

Pracę Jerzego Piotrowicza przekazało na aukcję Towarzystwo Jerzego Piotrowicza, które powstało po śmierci artysty w listopadzie 1999 roku. Inicjatorem powstania stowarzyszenia był profesor Jarosław Maszewski, który skupił wokół idei grupę miłośników, przyjaciół oraz rodzinę artysty.
Towarzystwo zajmuje się upowszechnianiem i ochroną dorobku Jerzego Piotrowicza. Jedną z form upowszechniania twórczości artysty, jaką zajmuje się stowarzyszenie jest prezentacja dzieł poprzez organizowanie wystaw i działalność wydawniczą.