Konwersacje 2 – wielka podróż przez wiele granic, języków i kultur to jeden z przykładów artystycznych rozmów, w których dialog, poszukiwanie porozumienia jest warunkiem koniecznym do zaistnienia, wykreowania pracy. W pierwszej odsłonie Konwersacji, jej kuratorka Sławomira Chorążyczewska podkreślała wędrówki kulturowe. Pisała: „Ideą wystawy jest spojrzenie na miejsce Polski na mapie Europy Środkowej w kontekście jej sąsiedztwa, sąsiadów, wspólnej historii, tradycji i kultury. Koncepcja wychodzi naprzeciw trwającemu współcześnie dyskursowi na temat aktualnej sytuacji i zmiany perspektywy postrzegania rzeczywistości, spowodowanej sytuacją w Ukrainie.” Dlatego wtedy tak ważne było zaproszenie przez artystkę/artystę z Polski osoby z zagranicy. Obecnie zachowałyśmy zasadę zapraszania konkretnej osoby, jednak kontekst kulturowy chociaż pozostaje istotny, nie jest już najważniejszy, dlatego mamy bardzo różnorodne artystyczne pary, w tym polsko-polskie, czy ukraińsko-ukraińskie. W zawiązanych grupach powstawała jedna wspólna realizacja, albo chociaż wspólny tekst. Prawie we wszystkich przypadkach to się udało. Rozmowy wokół problemu, wymiana indywidualnych doświadczeń, wspólne dociekania i formułowanie myśli stanowią podstawowy element prezentacji. Dlatego tak ważne są wypowiedzi artystów i artystek umieszczone przy poszczególnych realizacjach. Wystawa kładąc nacisk na wspólne działanie, równocześnie kreśli wielowarstwowy obraz różnorodnych zagadnień. Artystyczne rozmowy toczyły się wokół najbardziej banalnych i jednocześnie najbardziej ważnych tematów: wokół życia, sztuki, historii, teraźniejszości, pamięci, przyjaźni, odpowiedzialności… Naturalnie pojawiły się również odniesienia do wciąż toczącej się wojny w Ukrainie. Powstała kolorowa mozaika, w której dostrzeżemy wielość problemów otaczającego nas świata.

Konwersacje 2 to swoiste wypowiadanie świata/światów na nowo. Dzięki pracom i towarzyszącym im słowom, w tym na przykład wiersz Wisławy Szymborskiej, mamy okazję spojrzeć na świat inaczej. Zatem zapraszam oglądajmy i czytajmy ich światy, może wtedy nasz(e) zobaczymy na nowo…